Niestabilny pokój: Wizyta JD Vance’a w Izraelu

Wizyta wiceprezydenta Stanów Zjednoczonych JD Vance’a w Izraelu, która rozpoczęła się we wtorek po południu, stanowi kolejny rozdział w trudnych staraniach o utrzymanie kruchego rozejmu w Strefie Gazy. W obliczu narastających napięć i powtarzających się naruszeń porozumienia pokojowego, administracja prezydenta Donalda Trumpa podejmuje wszelkie możliwe kroki, by zapobiec eskalacji konfliktu, który od lat rujnuje życie mieszkańców regionu. Jednakże, czy możliwe jest osiągnięcie trwałego pokoju, gdy fundamenty zgody są tak chwiejne, a intencje stron tak rozbieżne?

Na początku bieżącego miesiąca prezydent Trump ogłosił historyczne porozumienie między Izraelem a Hamasem, które obejmowało zawieszenie broni oraz uwolnienie izraelskich zakładników. Izrael, akceptując warunki, wycofał swoje siły do tzw. żółtej linii, co miało być gestem dobrej woli. Sam Trump, po raz pierwszy od ponownego objęcia urzędu, odwiedził Izrael, wygłaszając przemówienie w Knesecie – pierwsze od 2008 roku. Uczestniczył również w szczycie w egipskim Szarm el-Szejk, gdzie oficjalnie podpisano porozumienie. Wydawało się, że otwiera się nowa karta w historii tego regionu, karta naznaczona nadzieją na stabilizację. Jednakże rzeczywistość szybko zweryfikowała te oczekiwania.

Hamas, niemal natychmiast po podpisaniu umowy, zaczął naruszać jej warunki. Grupa podjęła próby odbudowy wpływów na terenach opuszczonych przez Siły Obronne Izraela (IDF), dopuszczając się brutalnych egzekucji swoich przeciwników. Te działania wywołały głębokie oburzenie i skłoniły prezydenta Trumpa do rozważenia wznowienia walki z organizacją. Po kolejnych incydentach, w których życie straciło dwóch izraelskich żołnierzy, IDF przeprowadziło precyzyjne ataki na cele Hamasu. Mimo to Izrael, najprawdopodobniej pod wpływem nacisków ze strony doradców Trumpa – Jareda Kushnera i Steve’a Witkoffa – ogłosił odnowienie rozejmu. Decyzja budzi jednak wątpliwości, zwłaszcza w kontekście nieustannych prowokacji ze strony Hamasu.

Wizyta JD Vance’a zbiega się z kluczowymi rozmowami premiera Benjamina Netanjahu z amerykańskimi wysłannikami oraz spotkaniem delegacji Hamasu z mediatorami w Kairze. Administracja Trumpa zdaje sobie sprawę, że Netanjahu, pod wpływem swoich koalicjantów, może zdecydować się na zerwanie porozumienia, co doprowadziłoby do dalszej destabilizacji regionu. Dlatego Vance, wspierany przez Kushnera i Witkoffa, stara się za wszelką cenę zapobiec eskalacji konfliktu. Sam wiceprezydent określił obecne porozumienie jako wysoce niestabilne, wskazując na konieczność większego zaangażowania państw arabskich w zapewnienie bezpieczeństwa na miejscu. Bez takiego wsparcia trudno wyobrazić sobie trwały pokój.

Porozumienie wchodzi obecnie w drugą fazę, która wymaga rozbrojenia Hamasu. Grupa jednak kategorycznie sprzeciwia się temu warunku, deklarując wolę utrzymania swoich wpływów w Strefie Gazy. Tego rodzaju postawa stoi w jawnej sprzeczności z duchem i literą podpisanej umowy. Prezydent Trump wielokrotnie podkreślał, że nie zawaha się pozwolić Izraelowi na zdecydowane działania przeciwko Hamasowi, jeśli organizacja nie będzie przestrzegać ustaleń. W ostrych słowach zapowiedział nawet całkowite zniszczenie grupy, jeśli jej prowokacje będą kontynuowane. Czy jednak groźby te wystarczą, by zmusić Hamas do posłuszeństwa?

W obliczu tych wydarzeń warto przypomnieć słowa Pisma Świętego, które wzywają do dążenia do pokoju, ale także do stania na straży prawdy i sprawiedliwości. W Liście do Efezjan czytamy: „W końcu, bracia moi, umacniajcie się w Panu i w potężnej mocy jego. Przywdziejcie całą zbroję Bożą, abyście mogli stawić opór knowaniom diabelskim” (Ef 6:10-11 BW). Te słowa przypominają, że walka o pokój nie jest jedynie kwestią politycznych układów, lecz także duchowej czujności i niezłomności w obliczu zła.

Historia konfliktu izraelsko-palestyńskiego pokazuje, jak trudno jest osiągnąć trwałe porozumienie, gdy brak jest wzajemnego zaufania i woli współpracy. Hamas, przez swoje działania, zdaje się potwierdzać, że jego celem nie jest pokój, lecz utrzymanie władzy i wpływów, nawet za cenę cierpienia własnego narodu. Z kolei Izrael, choć wielokrotnie okazywał gotowość do ustępstw, nie może pozwolić sobie na ignorowanie zagrożenia dla bezpieczeństwa swoich obywateli. W tym kontekście rola Stanów Zjednoczonych jako mediatora staje się kluczowa, choć i tu nie brak wyzwań. Administracja Trumpa, choć zdeterminowana, by doprowadzić do stabilizacji, musi zmierzyć się z ograniczeniami wynikającymi z wewnętrznych podziałów w samym Izraelu oraz z nieustępliwością Hamasu.

Warto również zauważyć, że konflikt w Strefie Gazy nie dotyczy jedynie polityki czy militarnych zmagań. To także głęboko ludzka tragedia, w której cierpią niewinni ludzie – zarówno Izraelczycy, jak i Palestyńczycy. Każda kolejna eskalacja przynosi nowe ofiary, ból i nienawiść, które przekazywane są z pokolenia na pokolenie. Czy w takim razie możliwe jest przerwanie tego błędnego koła? Pismo Święte przypomina nam o mocy przebaczenia i pojednania: „Błogosławieni pokój czyniący, albowiem oni synami Bożymi będą nazwani” (Mt 5:9 BW). Te słowa wzywają nas do refleksji nad tym, jak wielką odpowiedzialność niesie za sobą każda decyzja, która może prowadzić do wojny lub pokoju.

Wizyta JD Vance’a w Izraelu jest  nie tylko dyplomatycznym gestem, ale także symbolem nadziei na to, że dialog i determinacja mogą przynieść rozwiązanie, które wydawało się niemożliwe. Jednakże, by tak się stało, potrzebne jest coś więcej niż tylko polityczne negocjacje.

Na koniec warto przywołać jeszcze jeden fragment Pisma, który przypomina o konieczności wytrwałości w dążeniu do sprawiedliwości: „Niechaj nie opuszcza cię ani na chwilę gorliwość, bądź płomiennego ducha, służ Panu” (Rz 12:11 BW). Niech te słowa będą inspiracją dla wszystkich, którzy pracują nad przywróceniem pokoju w Strefie Gazy – zarówno dla polityków, jak i dla zwykłych ludzi, którzy modlą się o lepsze jutro.