Clive Staples Lewis, urodzony w 1898 roku, był nie tylko pisarzem, ale również cenionym wykładowcą literatury angielskiej na Uniwersytecie w Oksfordzie oraz profesorem literatury średniowiecznej w Cambridge. Jego akademicka rzetelność łączyła się z niezwykłą pasją twórczą. Pisząc z żelazną dyscypliną, zwykł tworzyć swoje teksty odręcznie, często przed śniadaniem, unikając licznych poprawek. Niezwykła precyzja i klarowność myśli znalazły odzwierciedlenie w ponad sześćdziesięciu dziełach, które wyszły spod jego pióra, obejmujących zarówno literaturę piękną, jak i głęboko refleksyjne eseje teologiczne.
Od Ciemności do Światła
Droga życiowa Lewisa jest świadectwem niezwykłej przemiany. Początkowo zadeklarowany ateista, z czasem odkrył w sobie pragnienie prawdy, które ostatecznie zaprowadziło go do wiary w Chrystusa. Ta duchowa odyseja uczyniła z niego jednego z najznakomitszych apologetów chrześcijaństwa XX wieku. Lewis miał wyjątkowy dar wyjaśniania skomplikowanych zagadnień teologicznych w sposób przystępny, niemal codzienny, dzięki czemu jego pisma trafiały do szerokiego grona odbiorców. Jego zdolność do łączenia rozumu z wyobraźnią, racjonalizmu z romantyzmem, czyniła go postacią wyjątkową. Wiara w Boga stała się dla niego fundamentem, który spajał wszystkie aspekty jego życia i twórczości.
Nie sposób pominąć wpływu, jaki Lewis wywarł na innych twórców. To właśnie jego zachęta i wsparcie przyczyniły się do powstania monumentalnego dzieła J.R.R. Tolkiena – „Władcy Pierścieni”. Przyjaźń tych dwóch gigantów literatury była oparta na wzajemnym szacunku i wspólnym dążeniu do odkrywania piękna i prawdy w świecie, który coraz bardziej odchodził od transcendentnych wartości.
Prorok Współczesnego Kryzysu
Lewis, choć żył w pierwszej połowie XX wieku, zdawał się przewidzieć wiele problemów, z jakimi zmaga się współczesny świat. W swoich pismach wielokrotnie wskazywał na niebezpieczeństwa wynikające z dominacji naturalizmu, który odrzuca istnienie nadprzyrodzonej rzeczywistości, oraz na erozję fundamentalnych wartości moralnych. Ostrzegał przed pustką duchową, która nieuchronnie towarzyszy odcięciu się od Boga i Jego porządku. W epoce, gdy relatywizm moralny staje się normą, a prawda bywa zastępowana subiektywnymi odczuciami, jego słowa brzmią niczym dzwon alarmowy. Lewis nie bał się stawiać trudnych pytań i wskazywać na konsekwencje odrzucenia Bożego prawa, które jest fundamentem harmonijnego życia społecznego i osobistego.
W swoich dziełach, zarówno tych literackich, jak i apologetycznych, Lewis nieustannie poszukiwał radości – tej prawdziwej, trwałej, która nie jest zależna od ulotnych przyjemności tego świata. Przekonywał, że pełne szczęście można odnaleźć jedynie w relacji z Bogiem, w tęsknocie za wiecznością, która jest wpisana w serce każdego człowieka. Jego twórczość, pełna symboliki i głębokich przemyśleń, wskazuje na rzeczywistość wykraczającą poza materialny wymiar życia.
Narnia – Kraina Prawdy i Piękna
Cykl „Opowieści z Narnii” pozostaje jednym z najbardziej rozpoznawalnych osiągnięć Lewisa. Te pozornie proste historie dla dzieci kryją w sobie bogactwo teologicznych i moralnych przesłań. Postać Aslana, lwa będącego alegorią Chrystusa, przypomina o ofierze, miłości i zwycięstwie nad złem. W świecie Narnii dobro i zło są wyraźnie rozgraniczone, a wybory bohaterów mają konsekwencje, które odbijają się na losach całego królestwa. Lewis, poprzez swoje opowieści, uczy, że życie w zgodzie z zasadami Bożymi prowadzi do prawdziwej wolności i pokoju, podczas gdy bunt przeciwko Stwórcy przynosi chaos i cierpienie.
Warto w tym kontekście przywołać słowa Pisma Świętego, które zdają się korespondować z przesłaniem Lewisa: „Bądźcie mocni w Panu i w sile potęgi jego. Przywdziejcie całą zbroję Bożą, abyście mogli się ostać przed zasadzkami diabelskimi” (Ef 6:10-11 BW). Te słowa przypominają o konieczności trwania w wierze i gotowości do zmagania się z pokusami, które czyhają na każdym kroku.
Dziedzictwo, które Trwa
Twórczość Lewisa nie tylko bawi i wzrusza, ale również poszerza horyzonty myślowe i pobudza wyobraźnię. Jego książki, takie jak „Listy starego diabła do młodego” czy „Chrześcijaństwo po prostu”, ukazują, jak głęboko można zgłębiać tajemnice wiary, nie tracąc przy tym prostoty i szczerości. Pisarz ten nie unikał trudnych tematów, takich jak cierpienie, zwątpienie czy walka z grzechem. W swoich rozważaniach zawsze wskazywał na Boga jako źródło nadziei i odpowiedzi na najtrudniejsze pytania egzystencjalne.
Lewis przypomina nam, że świat, w którym żyjemy, jest jedynie cieniem prawdziwej rzeczywistości, która czeka na nas w wieczności. Jego słowa, choć pisane przed dekadami, pozostają aktualne, a nawet zyskują na znaczeniu w obliczu współczesnych wyzwań. Jakże trafnie brzmią dziś jego przestrogi przed światem, który odrzuca moralne drogowskazy i pogrąża się w chaosie własnych pragnień. W tym kontekście warto przypomnieć słowa apostoła Pawła: „Nie bierzcie więc wzoru z tego świata, lecz przemieniajcie się przez odnawianie umysłu, abyście umieli rozpoznać, jaka jest wola Boża: co jest dobre, co Bogu przyjemne i co doskonałe” (Rz 12:2 BW). To wezwanie do odnowy i wierności Bożym zasadom jest esencją przesłania, które Lewis przekazywał przez całe swoje życie.
Inspiracja dla Pokoleń
Dziedzictwo Clive’a Staplesa Lewisa jest żywe i nadal inspiruje. Jego twórczość przypomina o tym, że wiara i rozum nie muszą stać w sprzeczności, a wyobraźnia może być narzędziem odkrywania Bożych prawd. W świecie, który coraz bardziej odchodzi od fundamentów, na których zbudowano cywilizację, jego głos jest potrzebny bardziej niż kiedykolwiek. Lewis uczy nas, że warto szukać prawdy, nawet jeśli oznacza to stawianie czoła trudnym pytaniom i niezrozumieniu ze strony innych. Jego życie i dzieła są świadectwem, że droga do Boga, choć nie zawsze łatwa, prowadzi do prawdziwego spełnienia.
Niech więc rocznica wydania „Lwa, Czarownicy i Starej Szafy” oraz pamięci o śmierci tego wielkiego pisarza stanie się dla nas okazją do sięgnięcia po jego książki i odkrywania na nowo piękna wiary, które tak mistrzowsko ukazywał. Niech jego słowa będą dla nas przypomnieniem, że „każdy, kto trwa w nauce Chrystusowej, ten ma i Ojca, i Syna” (2 J 9 BW). W tym duchu warto kontynuować refleksję nad tym, jak żyć w zgodzie z Bożym zamysłem, niezależnie od zmieniających się czasów i mód.
Clive Staples Lewis pozostanie na zawsze strażnikiem wiary i wyobraźni, którego twórczość prowadzi nas ku temu, co wieczne i prawdziwe. Niech jego dziedzictwo będzie dla nas światłem w mroku współczesnego świata, wskazującym drogę do domu, który czeka na nas w wieczności.
O prześladowaniu ewangelików:
Kronika miasta Boguszów-Gottesberg (Boża Góra) – kliknij, aby dowiedzieć się więcej
Kirk Peter Johanson
