W dobie nieustannych odkryć naukowych ludzkość zdaje się dążyć do granic, które jeszcze niedawno uznawano za nieprzekraczalne. Współczesna nauka, zafascynowana możliwościami technologii, proponuje wizje, w których śmierć przestaje być nieodwołalnym końcem. Mówi się o nanorobotach, które miałyby naprawiać nasze ciała na poziomie komórkowym, czy o krioprezerwacji mózgu, umożliwiającej przeniesienie świadomości do cyfrowej rzeczywistości. Te śmiałe pomysły budzą zarówno podziw, jak i niepokój, skłaniając do refleksji nad tym, co oznacza być człowiekiem i jakie są granice naszego panowania nad życiem.
Biblijna prawda o nieuchronności śmierci i sądzie
Jednakże, choć teorie te mogą wydawać się obiecujące, warto spojrzeć na nie przez pryzmat prawdy objawionej w Piśmie Świętym. Słowo Boże przypomina nam o nieuchronności śmierci, która jest udziałem każdego człowieka. Jak czytamy: „A jak postanowione jest ludziom raz umrzeć, a potem sąd” (Hbr 9:27 BW). Śmierć nie jest jedynie biologicznym procesem, lecz także granicą, za którą czeka nas spotkanie z Stwórcą. Nauka, choć pełna osiągnięć, nie jest w stanie zmienić tej fundamentalnej prawdy o ludzkim losie. Pragnienie nieśmiertelności, które pcha ludzkość ku coraz to nowym eksperymentom, jest w istocie wyrazem tęsknoty za tym, co może dać jedynie Bóg.
Jedyna pewna droga – zmartwychwstanie Chrystusa
W przeciwieństwie do ulotnych obietnic technologii, Pismo Święte wskazuje na jedyną pewną drogę do zwycięstwa nad śmiercią – zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa. Apostoł Paweł z mocą głosi: „Najpierw bowiem podałem wam to, co i ja przejąłem, że Chrystus umarł za grzechy nasze według Pism; i że został pogrzebany, i że dnia trzeciego został z martwych wzbudzony według Pism” (1 Kor 15:3-4 BW). To wydarzenie, będące fundamentem wiary chrześcijańskiej, nie jest jedynie historycznym faktem, lecz źródłem niezłomnej nadziei. Chrystus, pokonując grób, otworzył drogę do życia wiecznego dla wszystkich, którzy w Niego wierzą.
Tajemnica zmartwychwstania ciała (porównanie do ziarna)
Pismo Święte nie tylko obiecuje życie po śmierci, ale także opisuje, jak przemiana ta się dokona. Apostoł Paweł, porównując nasze ciało do nasiona, które musi obumrzeć, by wydać plon, ukazuje piękno i tajemnicę zmartwychwstania: „Głupi! To, co siejesz, nie ożyje, jeśli nie umrze. A to, co siejesz, nie jest tym ciałem, które ma powstać, lecz gołym ziarnem, może pszenicy albo czegoś innego. Ale Bóg daje mu ciało, jak chciał, a każdemu z nasion osobne ciało” (1 Kor 15:36-38 BW). Nasze obecne ciało, podlegające przemijaniu i słabości, zostanie przemienione w ciało chwalebne, niezniszczalne, które będzie odzwierciedleniem Bożej doskonałości. Ta obietnica jest niewyobrażalnym darem, który przewyższa wszelkie ludzkie wysiłki zmierzające do przedłużenia życia.
Na czym opierać nadzieję?
Warto zadać sobie pytanie na czym opieramy nasze życie i nadzieje.
Czy pokładamy ufność w osiągnięciach ludzkiego umysłu, które, choć imponujące, są jedynie chwilowe i niepewne?
Czy też zwracamy się ku Temu, który jest Panem życia i śmierci?
W świecie, który nieustannie kusi nas obietnicami doczesnego sukcesu i nieśmiertelności, potrzeba niezłomnej wiary, wytrwałości i oddania służbie Bożej.
Życie jako przygotowanie do wieczności i niebezpieczeństwo pychy nauki
Nie można zapominać, że życie na ziemi jest jedynie etapem, przygotowaniem do wieczności. Współczesne dążenia do pokonania śmierci za pomocą technologii mogą wydawać się wyrazem troski o człowieka, lecz w rzeczywistości często prowadzą do zapomnienia o duchowym wymiarze naszego istnienia. Człowiek, oderwany od Boga, staje się niewolnikiem własnych ambicji, a jego wysiłki, choć spektakularne, pozostają daremne. Nauka, jeśli nie idzie w parze z pokorą i uznaniem Bożej suwerenności, może stać się narzędziem pychy, które oddala nas od prawdziwego celu życia.
Wezwanie do wytrwałości w wierze
W tym kontekście szczególnie ważne staje się wezwanie do wytrwałości w wierze. Apostoł Paweł zachęca nas, byśmy nie ustawali w czynieniu dobra, nawet w obliczu trudności i przemijania: „Dlatego, bracia moi umiłowani, bądźcie stali, niewzruszeni, zawsze pełni zapału do pracy dla Pana, wiedząc, że trud wasz nie jest daremny w Panu” (1 Kor 15:58 BW). Każde dzieło, każda ofiara złożona dla Chrystusa, ma wartość, której nie zniszczy czas ani śmierć. To w Nim odnajdujemy sens naszego istnienia i pewność, że nasze życie nie kończy się wraz z ostatnim oddechem.
Ostrzeżenie przed odwracaniem się od Słowa Bożego
Zastanawiając się nad tymi sprawami, warto również pamiętać, że świat, w którym żyjemy, coraz częściej odwraca się od prawdy objawionej w Piśmie Świętym. Kult postępu i samowystarczalności sprawia, że wielu ludzi szuka odpowiedzi na najważniejsze pytania w laboratoriach i wynalazkach, zamiast w Słowie Bożym. Tymczasem to właśnie ono jest niezawodnym drogowskazem, który prowadzi nas przez ciemności tego świata ku światłości wiecznej. Nie dajmy się zwieść pozornym rozwiązaniom, które oferują jedynie chwilową ulgę, lecz nie dotykają istoty naszego bytu.
Podsumowanie i wezwanie do świadectwa wiary
Nauka może fascynować i inspirować, ale nie jest w stanie odpowiedzieć na najgłębsze pragnienia ludzkiego serca. Pragnienie nieśmiertelności, które w nas tkwi, nie znajdzie spełnienia w krioprezerwacji czy nanorobotach, lecz jedynie w relacji z Tym, który jest źródłem życia.
Zmartwychwstanie Chrystusa pozostaje jedyną pewną obietnicą zwycięstwa nad grobem, a wiara w Niego – jedyną drogą do wiecznego trwania. Niech zatem nasze życie będzie świadectwem tej prawdy, niech każdy dzień przynosi owoce, które przetrwają próbę czasu i ognia. W świecie pełnym złudzeń i przemijających mód, trzymajmy się mocno tej nadziei, która nigdy nie zawodzi, i pamiętajmy, że nasze prawdziwe dziedzictwo czeka na nas w niebie, gdzie śmierć nie ma już żadnej władzy.
O prześladowaniu ewangelików:
Kronika miasta Boguszów-Gottesberg (Boża Góra) – kliknij, aby dowiedzieć się więcej
Kirk Peter Johanson
