Dżihad i wiara

Islam prezentuje odmienny obraz relacji człowieka z transcendentną rzeczywistością. Islam, oparty na prawie szariatu, kładzie nacisk na przestrzeganie surowych nakazów i rytuałów, nie daje wyznawcom gwarancji przebaczenia czy zbawienia. Allah w swej suwerennej woli decyduje, kto dostąpi łaski, a kto potępienia. Jedyną pewną drogą do raju, według ortodoksyjnej interpretacji islamu, wydaje się dżihad – wysiłek na drodze Bożej, często rozumiany jako walka zbrojna.

Pojęcie  głęboko zakorzenione w teologii muzułmańskiej, bywa określane jako swoisty odpowiednik chrześcijańskiej wiary, lecz jego fundamentem jest nie tyle osobista relacja z Bogiem, co działanie, nierzadko związane z przemocą. Właśnie ta doktrynalna podstawa tłumaczy tragiczne wydarzenia, które wstrząsnęły światem w ostatnich dekadach – zamachy w Manchesterze, Paryżu, atak z 11 września w Nowym Jorku, czy wydarzenia z 7 października w Izraelu. Wbrew powszechnym opiniom, akty te nie są odstępstwem od wiary, lecz wyrazem jej radykalnego, ortodoksyjnego rozumienia.

Zachód, niestety, zdaje się nie dostrzegać teologicznych korzeni dżihadu. W odpowiedzi na zagrożenie często sięga po rozwiązania czysto społeczne lub polityczne, takie jak programy integracyjne czy pomoc humanitarna. Choć intencje tych działań są szlachetne, brak zrozumienia duchowych fundamentów problemu sprawia, że pozostają one nieskuteczne.

Nie można bowiem zwalczać skutków, ignorując przyczyny.

Pismo Święte przypomina nam o potrzebie mądrości w rozpoznawaniu czasów i znaków: „Mądrość i roztropność są u Pana; czyż nie On jest tym, który bada serca?” (Prz 16:1-2 BW). Bez zgłębienia istoty wierzeń, które kształtują postawy i działania, wszelkie wysiłki na rzecz pokoju pozostaną powierzchowne.

Chrześcijaństwo, w przeciwieństwie do islamu, wskazuje na zbawienie jako dar, który nie wymaga od człowieka walki czy przemocy, lecz pokornego przyjęcia Bożej łaski. Apostoł Paweł w liście do Koryntian podkreśla tę prawdę, pisząc: „Apostołowie Chrystusa Jezusa z woli Bożej, do zborów Bożych, które są w Koryncie, wraz ze wszystkimi świętymi, którzy są w całej Achai: Łaska wam i pokój od Boga, Ojca naszego, i od Pana Jezusa Chrystusa” (1 Kor 1:1-2 BW). To przesłanie łaski i pokoju stoi w jaskrawej sprzeczności z ideą dżihadu jako drogi do zbawienia. Chrześcijańska nauka wzywa do miłości bliźniego, nawet nieprzyjaciela, podczas gdy radykalne interpretacje islamu często prowadzą do konfliktu i podziału.

Nie można jednak zapominać, że nie wszyscy wyznawcy islamu popierają przemoc. Wielu z nich pragnie żyć w pokoju, odrzucając ekstremistyczne odczytanie swojej wiary. Problem leży jednak w tym, że teologiczne podstawy dżihadu pozostają integralną częścią muzułmańskiej doktryny, co stwarza przestrzeń dla radykalizacji. Historia pokazuje, że idee mają konsekwencje, a wierzenia kształtują rzeczywistość. Jeśli Zachód pragnie skutecznie przeciwdziałać zagrożeniom, musi zmierzyć się z tym wyzwaniem na poziomie idei, a nie jedynie działań operacyjnych.

Refleksja nad tymi różnicami prowadzi do pytania o naturę prawdziwego pokoju. Czy można go osiągnąć, ignorując fundamentalne różnice w postrzeganiu Boga i człowieka? Pismo Święte wskazuje, że prawdziwy pokój pochodzi od Tego, który jest jego źródłem: „Pokój zostawiam wam, pokój mój daję wam; nie jak świat daje, Ja wam daję. Niech się nie trwoży serce wasze i niech się nie lęka” (J 14:27 BW). W obliczu współczesnych konfliktów, które często mają swoje źródło w różnicach duchowych, warto pamiętać o tej obietnicy. Pokój nie jest jedynie brakiem wojny, lecz owocem pojednania z Bogiem i bliźnimi.

Teologiczne różnice między chrześcijaństwem a islamem, zwłaszcza w kwestii zbawienia i relacji człowieka z Bogiem, mają dalekosiężne konsekwencje. Dżihad, rozumiany jako droga do raju w islamie, stoi w sprzeczności z chrześcijańską wizją łaski i przebaczenia. Tragiczne wydarzenia, które dotykają współczesny świat, są często bezpośrednim wynikiem tych różnic. Zachód, chcąc skutecznie stawić czoła wyzwaniom, musi zrozumieć ich duchowe podłoże, zamiast ograniczać się do powierzchownych rozwiązań.