Choć to zagadnienie bywa postrzegane jako teologicznie zawiłe, w rzeczywistości dotyka sedna Ewangelii. Odpowiedź na nie wpływa na sposób, w jaki rozumiemy relację człowieka z Bogiem oraz to, jak przedstawiamy przesłanie zbawienia.
Wiara jako otwarcie serca na Boże działanie
W wielu miejscach Pismo Święte ukazuje wiarę jako pierwszy ruch serca w stronę Boga. To wiara staje się narzędziem, przez które Boża łaska dociera do człowieka. Jak czytamy:
„Łaską zbawieni jesteście przez wiarę, i to nie z was: Boży to dar” (Ef 2:8–9 BW).
Słowa te wskazują, że wiara nie jest owocem wcześniejszego odrodzenia, lecz drzwiami, które otwierają przestrzeń dla działania Ducha Świętego.
Jeśli człowiek nie odpowie wiarą na Boże wezwanie, jego serce pozostaje zamknięte. Odrodzenie nie dokonuje się automatycznie; jest odpowiedzią Boga na zaufanie człowieka.
Nowe narodzenie jako owoc wiary
Jezus nauczał o konieczności narodzenia na nowo, ale Pismo wyraźnie pokazuje, że to wiara umożliwia przyjęcie tej przemiany. Człowiek wierzący otwiera się na „obmycie odrodzenia i odnowienie przez Ducha Świętego”.
Rozważając tę kwestię, nie sposób pominąć słów samego Chrystusa, który w rozmowie z Nikodemem podkreśla konieczność nowego narodzenia: „Zaprawdę, zaprawdę, powiadam ci, jeśli się kto nie narodzi na nowo, nie może ujrzeć Królestwa Bożego” (J 3:3 BW). Jednakże, by zrozumieć, jak dochodzi do tego narodzenia na nowo, musimy dostrzec, że to wiara otwiera serce na Bożą moc. Bez wiary, bez świadomego zwrócenia się ku Bogu, człowiek pozostaje zamknięty na działanie Ducha Świętego, który dokonuje tej przemiany.
To właśnie wiara pozwala Bożemu działaniu wejść w ludzkie życie i je odnowić. Gdyby odrodzenie miało poprzedzać wiarę, człowiek nie ponosiłby odpowiedzialności za swoją odpowiedź na Ewangelię. Zbawienie stałoby się procesem jednostronnym i zamkniętym, pozbawionym miejsca na świadomy wybór. Biblia jednak nie przedstawia Boga jako kogoś, kto arbitralnie decyduje, komu udzieli przemiany, a komu nie. Ewangelia ma charakter powszechny, jest zaproszeniem skierowanym do wszystkich.
Wolność człowieka i odpowiedź na Ewangelię
Wiara, choć jest darem, wymaga odpowiedzi. Bóg nie narzuca swojej łaski, lecz zaprasza. To człowiek decyduje, czy otworzy serce, czy pozostanie w zatwardziałości.
Odrzucenie Bożego wezwania nie wynika z braku Bożego działania, lecz z ludzkiego uporu. Dlatego Pismo wielokrotnie wzywa: „Dziś, jeśli głos Jego usłyszycie, nie zatwardzajcie serc waszych.”
Jeśli człowiek nie reaguje wiarą, nie może doświadczyć duchowego odrodzenia. To pokazuje, że kolejność jest jasna: najpierw odpowiedź wiary, potem przemieniająca moc Ducha.
Złamane, otwarte serce staje się miejscem Bożego cudu.
Prostota Ewangelii i porządek zbawienia
Błędne odwrócenie kolejności, stawianie odrodzenia przed wiarą prowadzi do niejasności, odbierając człowiekowi odpowiedzialność i osłabiając przesłanie Ewangelii.
Gdy przyjmiemy biblijny porządek, odkrywamy prostą prawdę:
wiara jest początkiem, odrodzenie jej owocem.
Ewangelia nie jest teorią zarezerwowaną dla nielicznych, lecz żywym Słowem, które ma moc przemieniać każdego, kto uwierzy.
Wiara otwiera drzwi, Duch Święty wchodzi do wnętrza, a odrodzenie staje się rzeczywistością nowego życia.
To z tej kolejności wypływa nadzieja dla każdego człowieka. Kto wierzy, ten może doświadczyć pełni Bożej łaski i wejść na drogę prawdziwej przemiany.
O prześladowaniu ewangelików:
Kronika miasta Boguszów-Gottesberg (Boża Góra) – kliknij, aby dowiedzieć się więcej
Kirk Peter Johanson
