Odwaga i wiara w obliczu upadku moralnego
Śmierć Charliego Kirka, tragiczna i wstrząsająca, jest czymś więcej niż osobistą stratą. To dzwon alarmowy, który powinien wstrząsnąć nami wszystkimi. W świecie rozdartym ideologicznymi podziałami, gdzie słowa stają się bronią, a prawda jest deptana, jego odejście zmusza nas do zatrzymania się i zadania pytania: dokąd zmierzamy jako społeczeństwo?
Hillary Clinton, występując na antenie MSNBC, wzywała do zakończenia wzajemnych oskarżeń i nienawiści. Słusznie. Ale w tym samym oddechu krytykowała tych, którzy pragną przywrócić porządek oparty na tradycyjnych wartościach, określając ich mianem „białych chrześcijańskich mężczyzn”.
To nie jest wezwanie do zgody – to odsłonięcie przepaści, która nas dzieli. I w tej przepaści musimy odnaleźć odwagę, by stanąć w prawdzie.
Kryzys moralnej odwagi
Współczesny świat cierpi na deficyt moralnej odwagi. Charlie Kirk był symbolem tej odwagi – człowiekiem, który nie ugiął się pod presją, nie schował głowy w piasek, nie szukał poklasku. Stał niewzruszenie w obronie zasad, które uczyniły naszą cywilizację wielką. Perkins mówi jasno: odwaga to nie tylko osobista cnota. To fundament, na którym budujemy rodziny, społeczności, narody. Bez niej wszystko się rozpada. Kirk pokazał, że można żyć bez wstydu, bez lęku przed opinią publiczną, nawet gdy świat krzyczy, byś się dostosował. To lekcja, której potrzebujemy teraz bardziej niż kiedykolwiek.
Atak na fundamenty
Współczesna kultura to pole bitwy, na którym toczy się wojna przeciwko męskości i wierze. Lewica, w swoich reakcjach na śmierć Kirka, nie kryje niepokoju wobec mężczyzn, którzy śmiało przyjmują swoją rolę – opiekunów, liderów, strażników wartości. To nie przypadek. Atak na męskość – na odpowiedzialność, siłę, niezłomność – idzie w parze z dechrystianizacją kultury. Wiara, która przez wieki dawała nam moralny kompas, jest wypierana przez sekularyzm, który oferuje jedynie chaos i relatywizm. Gdy odrzucamy Boga, odrzucamy porządek. Gdy ośmieszamy męskość, niszczymy filary, na których opierają się rodziny. A bez rodzin nie ma przyszłości.
Iskra nadziei
Ale w mroku jest nadzieja. Wśród młodych ludzi następuje powolny ruch przebudzenia. Zmęczeni pustką współczesnych ideologii, odwracają się od relatywizmu i szukają prawdy w biblijnych zasadach. To nie jest nostalgia – to bunt przeciwko duchowej jałowości. Młodzi mężczyźni i kobiety zaczynają rozumieć, że życie bez celu, bez zasad, bez Boga prowadzi donikąd. To odrodzenie wiary i odpowiedzialności jest znakiem, że nie wszystko stracone. Narody mogą się odbudować. Rodziny mogą się wzmocnić. Ale tylko wtedy, gdy znajdą się ludzie gotowi stanąć w obronie prawdy – nie dla poklasku, lecz z głębokiego przekonania o tym, co słuszne.
Wezwanie do działania
Pismo Święte mówi jasno: „Umacniajcie się w Panu i w potędze jego mocy” (Ef 6:10 BW).
Świat wokół nas może odwracać się od Boga, ale my nie musimy podążać tą drogą. Apostoł Paweł wzywa: „Czuwajcie, trwajcie w wierze, bądźcie mężni, bądźcie mocni” (1 Kor 16:13 BW). To wezwanie do odwagi, do niezłomności, do stania w prawdzie, nawet gdy świat nazywa cię wrogiem. Jeśli chcemy ocalić nasze rodziny, nasze narody, musimy wrócić do korzeni. Do wiary, która daje siłę. Do męskości, która oznacza odpowiedzialność. Do zasad, które przetrwały próbę czasu.
Pytanie o nas samych
Na koniec spójrzmy w lustro.
- Czy mamy w sobie odwagę, by przeciwstawić się duchowi czasu?
- Czy jesteśmy gotowi bronić prawdy, nawet gdy oznacza to samotność, krytykę, odrzucenie?
Śmierć Charliego Kirka i słowa Tony’ego Perkinsa są wezwaniem do przebudzenia. Przyszłość zależy od nas – od tego, czy wybierzemy wygodę, czy niezłomność; konformizm, czy wiarę. Pismo mówi: „Błogosławiony mąż, który ma upodobanie w zakonie Pana” (Ps 1:1-2BW).
To nie jest łatwa droga, ale to jedyna droga do życia pełnego sensu. Stańmy więc w prawdzie, z podniesioną głową i budujmy przyszłość, która nie wstydzi się swoich fundamentów.
O prześladowaniu ewangelików:
Kronika miasta Boguszów-Gottesberg (Boża Góra) – kliknij, aby dowiedzieć się więcej
Kirk Peter Johanson
