Pełnia Ewangelii: Duchowy wzrost w świetle Biblii

W ostatnich latach wśród chrześcijańskich wspólnot w Polsce i na świecie toczy się ożywiona dyskusja na temat tego, czym jest „pełna Ewangelia”. Termin ten, często kojarzony z ruchem pentekostalnym, budzi zarówno zainteresowanie, jak i kontrowersje. Czy pełnia Ewangelii ogranicza się do przesłania o zbawieniu przez wiarę w Jezusa Chrystusa, czy też obejmuje coś więcej, jak uzdrowienia fizyczne czy emocjonalne przeżycia?

Ewangelia według Pisma Świętego

Podstawą chrześcijańskiej wiary jest prawda o Jezusie Chrystusie, który, będąc w pełni Bogiem i człowiekiem, umarł za grzechy ludzkości, oferując zbawienie i życie wieczne. Jak czytamy w Ewangelii Jana: „Albowiem tak Bóg umiłował świat, że Syna swego jednorodzonego dał, aby każdy, kto weń wierzy, nie zginął, ale miał żywot wieczny” (J 3:16 BW). Ten werset stanowi fundament Ewangelii, jednak niektórzy nauczyciele, jak Kathryn Krick, sugerują, że pełnia Ewangelii wykracza poza tę podstawową prawdę, obejmując np. uzdrowienia fizyczne jako integralną część wiary.

Apostoł Paweł w Liście do Koryntian jasno określa Ewangelię, pisząc: „A przypominam wam, bracia, Ewangelię, którą wam zwiastowałem, którą też przyjęliście i w której trwacie, i przez którą zbawieni jesteście, jeśli ją tylko zachowujecie tak, jak wam ją zwiastowałem, chyba że nadaremnie uwierzyliście. Najpierw bowiem przekazałem wam to, co i ja otrzymałem, że Chrystus umarł za grzechy nasze według Pism” (1 Kor 15:1-4 BW). W tym fragmencie Paweł skupia się na śmierci i zmartwychwstaniu Jezusa jako sednie Ewangelii, nie wspominając o uzdrowieniach fizycznych jako jej niezbędnym elemencie.

W środowiskach charyzmatycznych często podkreśla się, że pełna Ewangelia obejmuje znaki i cuda, w tym uzdrowienia fizyczne. Kathryn Krick, która określa się mianem apostoła i uzdrowiciela, twierdzi, że brak uzdrowienia wynika z niedostatecznej wiary. Taka perspektywa budzi jednak wątpliwości wśród teologów ewangelicznych. W Nowym Testamencie nie znajdujemy pojęcia „reszta Ewangelii”, które sugerowałoby, że istnieje coś ponad podstawowe przesłanie o zbawieniu. Nawet w Apokalipsie, w listach do siedmiu kościołów, Jezus nie wspomina o konieczności poszukiwania spektakularnych cudów jako dowodu wiary.

Pełnia Ewangelii a uzdrowienia

Pismo Święte zachęca do modlitwy o uzdrowienie, ale wskazuje, że powinna być ona prowadzona w duchu pokory i przez starszych kościoła, jak czytamy w Liście Jakuba: „Choruje kto między wami? Niech przywoła starszych zboru, a niech się modlą nad nim” (Jk 5:14 BW). Ważne jest, by pamiętać, że uzdrowienie fizyczne nie jest gwarantowane, a jego brak nie świadczy o słabej wierze. Sam Storms, teolog ewangeliczny, w 2021 roku zauważył, że Boża suwerenność w kwestii uzdrowień pozostaje tajemnicą. Wierzący są zachęcani do zaufania Bogu, niezależnie od okoliczności, co prowadzi do głębszego duchowego wzrostu.

Duchowy wzrost jako fundament wiary

Prawdziwa pełnia Ewangelii nie polega na emocjach czy widowiskowych cudach, lecz na głębokim zrozumieniu Bożego planu i zaufaniu do Jego woli. W Liście do Rzymian Paweł pisze: „Albowiem nie odważyłem się mówić o niczym, czego Chrystus nie dokonał przeze mnie dla posłuszeństwa pogan słowem i czynem, mocą znaków i cudów, mocą Ducha Bożego, tak iż od Jerozolimy aż do Ilirii napełniłem Ewangelią Chrystusową” (Rz 15:18-19 BW). Ten fragment przypomina, że Ewangelia jest pełna, gdy prowadzi do posłuszeństwa Bogu i duchowej dojrzałości, a nie jedynie do zewnętrznych przejawów mocy.

List do Hebrajczyków podkreśla znaczenie wiary w budowaniu relacji z Bogiem: „A bez wiary nie można podobać się Bogu; kto bowiem przystępuje do Boga, musi wierzyć, że On jest i że nagradza tych, którzy Go szukają” (Hbr 11:6 BW). Dojrzała wiara opiera się na zaufaniu, nawet w obliczu trudności czy braku odpowiedzi na modlitwy o uzdrowienie. Jak zauważył pastor Dan Delzell, inspirując się kazaniami Chucka Swindolla, chrześcijanie są powołani do rozwijania duchowej dojrzałości poprzez zaufanie Bożemu planowi, nawet gdy wymaga to cierpliwości i wytrwałości.

Obietnica obfitego życia

Jezus w Ewangelii Jana mówi: „Ja przyszedłem, aby miały życie i obfitowały” (J 10:10 BW). Obfite życie, o którym mówi Chrystus, nie oznacza automatycznego uwolnienia od cierpienia czy chorób, lecz głęboką relację z Bogiem, która przynosi pokój i radość niezależnie od okoliczności. Dla polskich chrześcijan, żyjących w świecie pełnym wyzwań, ta obietnica jest przypomnieniem, że prawdziwa pełnia Ewangelii rodzi się w sercu, które ufa Bogu i szuka Jego woli.

Zdrowa doktryna a duchowy rozwój

Kathryn Krick, koncentrując się na uzdrowieniach fizycznych, pomija znaczenie zdrowej doktryny, która jest kluczem do duchowego wzrostu. Listy Nowego Testamentu, napisane przez apostołów pod natchnieniem Ducha Świętego, uczą nas, że wiara opiera się na głębokim poznaniu Boga i Jego Słowa. Bez solidnego fundamentu teologicznego chrześcijanie mogą ulegać emocjom lub zwodniczym naukom, które obiecują szybkie cuda, ale nie prowadzą do trwałej dojrzałości.

Dojrzały chrześcijanin, jak podkreśla pastor Delzell, kocha Boga i ufa Mu nawet wtedy, gdy nie doświadcza fizycznego uzdrowienia. Tego rodzaju wiara jest świadectwem prawdziwej pełni Ewangelii, która objawia się w wytrwałości, miłości i posłuszeństwie Bogu. Dla ludzi wierzących, którzy często zmagają się z codziennymi trudnościami, takie podejście jest nie tylko inspirujące, ale i praktyczne, ponieważ kieruje ich uwagę na wieczną perspektywę Bożego planu.

Prawdziwa pełnia Ewangelii

Pełnia Ewangelii, w świetle Pisma Świętego, to nie emocjonalne uniesienia czy spektakularne cuda, lecz głęboka relacja z Bogiem, oparta na wierze, zaufaniu i posłuszeństwie. Dla chrześcijan, żyjących w dynamicznie zmieniającym się świecie, przesłanie Ewangelii jest zaproszeniem do duchowego wzrostu i dojrzałości. Niech nasze serca będą otwarte na Boże Słowo, które prowadzi nas do pełni życia w Chrystusie, niezależnie od okoliczności. Jak przypomina List do Hebrajczyków, wiara jest fundamentem, który pozwala nam szukać Boga i doświadczać Jego obietnic, nawet w najtrudniejszych chwilach.