Moralność w świetle Ewangelii

We współczesnym świecie zachodnim coraz więcej osób uznaje moralność za zjawisko relatywne, twierdząc, że jest ona uzależniona od osobistych lub kulturowych przekonań, a nie od uniwersalnych fundamentów. Takie podejście sprawia, że moralność staje się sferą subiektywnych ocen, a nie obiektywnych prawd. W naturalistycznym ujęciu, gdzie rzeczywistość sprowadza się do materii i energii poddanych prawom natury, pojęcia dobra i zła wydają się iluzoryczne. W tym modelu nie istnieją „dobre” czy „złe” atomy; dobro i zło są postrzegane na równi z mitologicznymi stworzeniami, takimi jak jednorożce.

Wiele osób argumentuje, że nie potrzeba religii, aby rozróżniać dobro od zła, jednakże ateistyczny naturalizm podważa możliwość istnienia obiektywnych standardów moralnych. Ta perspektywa stoi w sprzeczności z głębokimi intuicjami moralnymi, które każdy z nas posiada. Tworzy to dysonans poznawczy, który jest nieakceptowalny dla wielu myślicieli.

Nawet znani biologowie i filozofowie, tacy jak  Jean-Paul Sartre oraz Julian Baggini, przyznają, że w ich światopoglądzie etyczne wzorce mogą być odrzucane bez konsekwencji. Mimo to, niezależnie od światopoglądu, w każdym z nas istnieją intuicje moralne, które odzwierciedlają boską naturę jako źródło obiektywnej normy dobra i zła. Potwierdza to Pismo Święte, które mówi:

„Albowiem nie jest to sprawiedliwość przed Bogiem, która pochodzi z zakonu, lecz sprawiedliwość, która pochodzi z wiary w Jezusa Chrystusa, dla wszystkich wierzących.” (Rzymian 3:21-22, Biblia Warszawska)

Ludzkość, stworzona na obraz Boży, odczuwa moralne zobowiązania, które zostały naruszone przez grzech. Stąd wynika konieczność kierowania się Bożymi przykazaniami jako wyrazem doskonałej natury Boga. W Księdze Rodzaju czytamy:

„I stworzył Bóg człowieka na obraz swój, na obraz Boży go stworzył; mężczyzną i niewiastą stworzył ich.” (Rodzaju 1:27, Biblia Warszawska)

To boskie pochodzenie ludzkiej natury oznacza, że mamy wrodzoną zdolność do rozróżniania dobra od zła, która jest głęboko zakorzeniona w naszych sercach. Moralność nie jest więc wynikiem subiektywnych sądów czy kulturowych uwarunkowań, ale odzwierciedleniem Bożej natury i Jego doskonałych standardów.

W świecie, gdzie moralność jest często traktowana jako coś względnego, ewangeliczne chrześcijaństwo przypomina nam o jej obiektywnym fundamencie, który nie zmienia się z biegiem czasu czy w zależności od miejsca. Moralność jest odbiciem Bożej sprawiedliwości i miłości, a kierowanie się nią jest wyrazem posłuszeństwa wobec Stwórcy. Takie podejście nie tylko daje nam pewność moralnych wyborów, ale także prowadzi nas do życia w harmonii z Bożym planem dla naszego życia.